Rozporządzenie to określa zasady ustalania stawek jednostkowych opłat nawigacyjnych obowiązujących od dnia 1 stycznia 2008 r. oraz zasady ich kalkulacji.
Zgodnie z europejskimi regulacjami opłaty nawigacyjne muszą być ustalane w oparciu o koszty ponoszone w związku z zapewnieniem służb żeglugi powietrznej. Składają się na nie pełne koszty funkcjonowania instytucji zapewniającej służby żeglugi powietrznej – Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej (PAŻP) oraz część kosztów związana z działalnością krajowej władzy nadzorującej – Urzędu Lotnictwa Cywilnego*.
Rozporządzenie określa zarówno metodologię ustalania stawki jednostkowej opłaty, jak i sposób kalkulacji opłaty za lot (w oparciu o współczynnik wagowy statku powietrznego oraz długość lotu). Precyzuje również zakres informacji, jakie wraz z proponowanymi stawkami opłat, muszą zostać udostępnione przewoźnikom w trakcie konsultacji. Wprowadza ponadto system nadzoru nad zgodnością opłat z przepisami rozporządzenia, realizowany przez krajowe władze nadzorujące oraz Komisję Europejską.
Rozporządzenie, zgodnie z zasadami prawa Unii Europejskiej, jest aktem bezpośrednio stosowanym w krajowym porządku prawnym i ma pierwszeństwo w przypadku kolizji z normami prawa krajowego.
W związku z powyższym, opłaty nawigacyjne pobierane przez Polską Agencję Żeglugi Powietrznej począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r. muszą być ustalane zgodnie z przepisami rozporządzenia wspólnotowego ustanawiającego wspólny schemat opłat za korzystanie ze służb żeglugi powietrznej.
Opłaty nawigacyjne są to opłaty pobierane od użytkowników przestrzeni powietrznej (przewoźników i innych użytkowników statków powietrznych) za zapewnienie służb żeglugi powietrznej.
Istnieją dwa rodzaje opłat nawigacyjnych: terminalowe i trasowe.
Opłaty terminalowe zapewniają PAŻP zwrot kosztów związanych z zapewnieniem służb kontroli lotniska, lotniskowych służb informacji powietrznej oraz służb ruchu lotniczego obsługujących przyloty i odloty statków powietrznych na lotnisku oraz w przydzielonej mu przestrzeni powietrznej.
Opłaty trasowe obejmują koszty, związane z zapewnieniem służb kontroli obszaru w przestrzeni powietrznej innej niż ta, która przydzielona jest danemu lotnisku oraz koszty związane ze świadczeniem pozostałych usług.
Przepisy Rozporządzenia stanowią, że koszty trasowe służb żeglugi powietrznej finansowane są z opłat trasowych, a koszty terminalowe finansowane są z opłat terminalowych i/lub innych przychodów.
* Do podstawy kosztowej opłat nawigacyjnych mogą być wliczane tylko te koszty, które są ponoszone przez ULC w związku z realizacją funkcji związanych z zapewnieniem żeglugi powietrznej, a więc funkcji nadzorczych w rozumieniu przepisów dotyczących tworzenia Jednolitej Europejskiej Przestrzeni powietrznej oraz bieżącego nadzoru nad realizacją zadań przez instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej.
Źródło: Urząd Lotnictwa Cywilnego, współpraca Polska Agencja Żeglugi Powietrznej
Serwisy PANSA:
Menu
