4 maja 2009 r. podpisana została negocjowana od 2008 roku umowa konsorcjalna na realizację Projektu “EGNOS Introduction to The European Eastern Region”.
Jest to jeden z trzech międzynarodowych projektów, w których uczestniczy Polska Agencja Żeglugi Powietrznej, a których celem jest wdrożenie procedur żeglugi powietrznej opartych na GNSS, do polskiego systemu prawnego oraz do codziennej praktyki.
Wymienione projekty są finansowane z 6 i 7 Programu Ramowego Komisji Europejskiej, które w zakresie badań i rozwoju technologicznego, są podstawowym instrumentem realizacji strategii lizbońskiej, wyznaczonej w marcu 2000 roku przez Radę Europejską.
Projekt “EGNOS Introduction to The European Eastern Region”
Celem projektu jest wdrożenie na wybranym lotnisku procedur lądowania opartych o sensor GNSS. W tym celu przewiduje się wykorzystanie samolotów tzw. general aviation należących do firmy Royal Star Aero. Projekt będzie realizowany na lotniskach w południowej Polsce. Projekt ma na celu potwierdzenie, że doloty do lotniska i podejścia do lądowania z wykorzystaniem nawigacji satelitarnej są możliwe i spełniają kryteria ICAO, a system EGNOS jest gotowy do wykorzystania w rejonie Europy Wschodniej.
Projekt “HEDGE” Helicopters Deploy GNSS in Europe
PAŻP bierze udział wraz z firmami: brytyjską, hiszpańską, francuską, grecką oraz szwajcarską w projekcie HEDGE. Celem tego projektu jest wdrożenie nowej procedury lądowania APV (pionowe podejście) opartej o satelitarną nawigację GNSS, przeznaczoną dla helikopterów oraz małego lotnictwa. Istotnym elementem tego projektu jest rejestracja
i certyfikacja tej procedury do lotnictwa ogólnego w Hiszpanii, Polsce i Grecji.
Wkład PAŻP w ten projekt to przygotowanie procedur oraz wykonanie lotów demonstracyjnych, w czasie których nawigacja zapewniana będzie w oparciu o wskazania nowych pomocy / systemów nawigacyjnych GNSS.
Projekt “ACCEPTA”
Jednocześnie PAŻP zamierza przystąpić do konsorcjum mającego realizować projekt ACCEPTA, dofinansowywany ze środków Komisji Europejskiej w ramach tzw. 7 Programu Ramowego GSA. Celem projektu jest pełne wdrożenie EGNOS, na konkretnych polskich lotniskach. W jego zakresie istnieje możliwość doposażenia samolotów rejsowych wybranej pionierskiej linii lotniczej w urządzenia pokładowe pozwalające korzystać z EGNOS. Projekt będzie realizowany na kilku lotniskach regionalnych jednocześnie. Projekt zakończy się
z sukcesem, jeśli uczestnicy projektu przejdą całą ścieżkę legalizacyjną, uzyskają wszystkie niezbędne pozwolenia i certyfikaty, jak również wdrożą procedury żeglugi powietrznej
w oparciu o EGNOS.
GNSS, EGNOS – co to jest?
– EGNOS (European Geostationary Navigation Overlay Service), należy do grupy systemów wspomagania satelitarnego. Powstał w wyniku rosnących potrzeb zwiększania dokładności pomiarów przeprowadzanych z wykorzystaniem istniejących globalnych systemów satelitarnego pozycjonowania.
– System EGNOS jest „nakładką ulepszającą” (z ang. overlay augmentation) na amerykański GPS (Global Positioning System) i rosyjski GLONASS ГЛОНАСС (ГЛОбальная НАвигационная Спутниковая Система), mającą tak poprawić dokładność, dostępność, ciągłość i wiarygodność tych systemów, by spełniał wymogi żeglugi powietrznej.
– EGNOS powstał w ramach Europejskiego Programu Nawigacji Satelitarnej (European Satellite Navigation Action Programme – ESNAP).
– Nazwa GNSS (Global Navigation Satellite System), pojawiła się w 1991 roku, kiedy ICAO (International Civil Aviation Organization) ustaliła, że nazwą tą będzie określany standardowy system satelitarnej żeglugi powietrznej, przyjęty oficjalnie dla całego globu.
– Europejski Program Nawigacji Satelitarnej (ESNAP) został podzielony na dwa etapy. Pierwszy etap GNSS-1 rozpoczął się w 1995 roku. GNSS-2 zakończy się operacyjnym uruchomieniem EGNOSa w 2010 r.
– EGNOS należy do grupy systemów wspomagania satelitarnego SBAS (Satellite Based Augmentation System) takich jak: amerykański WAAS (Wide Area Augmentation System), japoński MSAS (Multifunctional Satellite Based Augmentation System), czy chiński – SNAS (Satellite Navigation Augmentation System).
– Wymienione systemy regionalne, są kompatybilne – odpowiadają powszechnie przyjętym międzynarodowym standardom MOPS (Minimum Operational Performance Standards).
– W przyszłości żegluga powietrzna w oparciu o GNSS, w tym EGNOS, umożliwi latanie bez uwzględniania korytarzy powietrznych. Ułatwi to naziemnej kontroli lotów obsługę zwiększającego się ruchu lotniczego, redukując jednocześnie infrastrukturę naziemną. Zapewni redukcję czasu lotu, jak i zużycia paliwa, a tym samym zmniejszenie zanieczyszczeń powietrza.
– System satelitarny, może być uznany za zdolny do operacyjnej obsługi żeglugi powietrznej, gdy gwarantuje: dokładność (accuracy), dostępność (availability), ciągłość (continuity of service) i wiarygodność (integrity).
– Wszystkie te cechy system osiąga dzięki swojej budowie, na którą składają się segmenty: kosmiczny – przestrzenny, naziemny – kontrolny, użytkownika oraz infrastruktury wspierającej.
– Rozbudowana sieć kontrolnych stacji naziemnych, które obserwują wszystkie widoczne satelity (zarówno GPS, jak i GLONASS), rejestrują wysyłane przez satelity sygnały oraz na ich podstawie wyznaczają precyzyjne poprawki. Poprawki te wraz z sygnałem przesyłane są poprzez satelitę geostacjonarnego do użytkownika. Satelity geostacjonarne znajdują się nieustannie nad tym samym punktem globu, natomiast ich położenie względem ziemi nie zmienia się.
– EGNOS’a składa się obecnie z trzech czynnych satelitów geostacjonarnych: Inmartsat III AOR-E (Atlantic Ocean Region – East – 15,5°W) (PRN 120), Inmartsat III IOR-W (Indian Ocean Region – West -25°E) (PRN 126) oraz ESA Artemis (Advanced Relay Technology Mission – 21,5°E) (PRN 124).
- 15 kwietnia, 2024
